monster

Blogging is not for me. All I know is write a diary. No one should read someone elses diary. That's the whole point. Even worse when they comment on your writing. And share their own opinions. You can't find answers for your problems outside of yourself.  Never from someone else.
Im hurt, I feel like a monster because that's how you have drawn my portrait. Every brush(key)stroke, you added more wrinkles on my terrible old and distorted portrait,  locked up in some attic(blogger) like a terrible curse. And your dear "friends" mocking me like a pack of hyenas;  spouting their poisonous remarks like snakes.

Im hurt, and im done. This is bullshit. Bye bye blogger. There is no next time, I guess I wont be catching you on the flipside.

Άου.

Όταν ξεκινάς να μαθαίνεις  κάτι τζαινούρκο, είσαι τέλια έξω που τα νερά σου. Εν έσιεις ιδέα τι  κάμνεις τζαι πως πρέπει να το κάμεις. Κάμνεις λάθος, νευριάζεις, ξανακαμνεις λάθος, καταριεσε θεούς τζαι δαίμονες, κάμνεις το σωστά, τζαι νομίζεις έστω τζαι για λία λεπτά ότι είσαι ήρωας της MARVEL. Τζαι μετά κάμνεις λάθος πάλε....

Όσο τζαιρο τζαι αν σου πάρει, στο τέλος εννα το μάθεις, τζαι εννα το κάμνεις σωστά κάθε φορά χωρίς να το λαμβάνεις υπόψη. Γιατί στο τέλος μπαίνει μες το muscle memory σου, γίνουνται οι κατάλληλες συνδέσεις μες τα μυαλά σου, τζαι ξέρω γω κουβέντες.

Ειδικά όταν είσαι μιτσης, ούτε που το σκεφτεσε 2 φορές. Εν ξέρω αν θυμάσε που ήσουν μωρουι τζαι εμαθαινες ποηλατο, αλλά αμάν έπεφτες χαμε, εκλαίες ώσπου ναρτεί η μαμμα, έκαμνε το μμάκια, τζαι μετά εξαναφκενες πάνω τζαι δώστου..

Τώρα όμως; Που είσαι τόσο χρονών γαούρι; Εδωκιμασες να μάθεις κάτι new? Τι  γίνετε όταν την φαεις χαμε; Κλεεις τζαι φωνάζεις την μαμμα; Don't think so, too fuckin embarrassing έννεν;

Οι μόνο εν κλεεις, αλλά γελάς θέμα, αμπα τζαι θωρεί σε κανένας.. Τζαι μετά νευριάζεις, η με το πράμα που κάμνεις, η πιο συνηθισμένα, νευριάζεις με τον εαυτό σου. Γιατί είσαι άχρηστος, τζαι εν μπορείς να κάμεις κάτι τόσο απλο, που ως τζαι τα μωρά κάμνουν το ασπουμε ρε κουμπάρε.. Εγώ γιατί εν τα καταφέρνω; Τζαι απογοητευκεσαι, τζαι νιώθεις ότι εσιεις μπροστά σου ένα βουνό..

Όταν είσαι μωρό εν εσιεις το mental capacity για να απογοητευτείς, για να νιώσεις θημό τζαι

frustration, η τουλαχιστο αν το νιώσεις, εν ξέρεις προς τα που να το στρέψεις. Γιατί όμως έτσι; Does it have to be that way? Why do I have to be embarrassed, and feel unworthy? Is a child so much more capable than a grown man, in handling new situations? I don't think so.

Γιαυτό εν με κόφτει τζαι τόσο που την εφα χαμε, ούτε πως με ιδαν τζαι αλλά πλάσματα. Τζαι είμαι περήφανος για τα χταρσιματα πας τα σχερκα, τζαι όπως τον μιτση εννα πάω να τα χουμίζω στους παρέες τζαι να τα δείχνω στές κορουές τζαι να τους πεζω το bad  boy.

Anyway's, πάω να παιξω GTA San Andreas.

Till next time, catch ya on the flip side.

Dear Diary,

Μπορείτε να μου εξηγήσετε σας παρακαλώ, ποίος αθκιασερός κάθετε τζαι θκιαβάζει τα diary entries μου; Γιατί εν diary τούτο, ας μην περιπαιζούμαστε. Τζαι εσείς θκιαβαζετε τα προσωπικά μου δεδομένα.. Εν αντρέπεστε λέω γω..

Σοβαρά εν χάσιμο χρόνου. Για παράδειγμα τώρα, καρτεράς να θκιαβάσεις κάτι αστείο, η δραματικό, η κάτι που να σε εμπνεύσει, αλλά το μόνο που κάμνεις είναι να τρωεις την ώρα σου. Εχτως τζαι αν εν γιαυτό που είσαι δαμε, άρα είσαι οκ.

Εν πάση περιπτώσει, εν έχω κάτι να φκαλω που μέσα μου τουντη στράτα, η τουλάχιστο αν έχω κάτι, εννεν ο τόπος δαμε. Απλά επέρασε πολλής τζαιρος που την τελευταία φορά που έγραψα κάτι τζαι ένιωσα λιο άσχημα.. Εν κρίμα το καημένο το blog.. Επιαε σκόνες τζαι ιστούς..

I read something today.. Someone was having existential issues, and was asking his friend for advice. his friend replied: "Why do you worry about these things my friend? Our lives HAVE meaning. Every single one. If nothing mattered, if no one mattered, then why all this pain and tragedy in this world? Why all the mourning of lost lives? Because we CARE, that's why my friend. We care so much, we can't contain it and we cry, we shout, we put our fists through walls.. If nothing mattered, we wouldn't care, and if we didn't care, nothing would matter..."

Μεν με κατακρίνεις, όπως έλαλε ένα γνωστό πρόσωπο κάποτε. Για να είμαι πιο ακριβείς, "Don't judge me.." έλαλε μου. Ηθελα να σε αφήκω με κάτι inspirational γιαυτό είπα να συμπεριλάβω τούντο κομμάτι στα αγγλικά. Αλλά τελικά ούτε εμένα μου άρεσε. Νομίζω εν κάμνει το diary μου για έτσι πράματα. Αλλά αφού το έγραψα, αιστο τζιαμε. Προσπαθώ να μεν φιλτράρω τον νου μου τζαι τες σκέψεις μου, νομίζω τούτο εν το point του diary..

Χατες, κάνει μας ποψε νομίζω. εβαρήθηκα εγώ η ίδιος να γράφω, σκεφτου εσυ πόσο.. Καημένε μου..

Till next time, catch ya on the flip side.